Dank je

En toen kwam ik op deze unieke wereld: op een doodgewone doch zonnige donderdag in mei begin jaren zeventig. Exact 17.532 dagen geleden besloot ik dat het na tien dagen voorbij de uitgerekende geboorte- en verwelkomingsdatum tijd werd om de sprong toch maar te wagen. Had ik eigenlijk de keuze om niet te springen? Zeer zeker, maar ik koos er voor om samen met de hulp van het onbenoembare, mijn lieve mama, papa en ??? alvast mijn allereerste glijbaantripje te maken op weg naar de veilige aarde. Net zoals ik als kleuter of kind vol adrenaline en vertrouwen al giechelend met mijn twee voetjes het zand aanraakte na een spannend roetsjreisje op de schuifaf. 

Het schijnt dat die zogenaamde eerste levensglijbaan toen ook al een rollercoaster moet geweest zijn. Net zoals mijn volledige leven tot op heden kort kan samengevat worden. Van hoge ‘ups’ en diepe ‘downs’. Van schichtige en avontuurlijke bochten tot ondersteboven en hoteldebotel toestanden, ervaringen en ontdekkingen. Om de alomtegenwoordige hypersensitieve gevoelens nog maar even netjes opgeborgen te laten, voel ik op deze dag een buitengewoon oneindige dankbaarheid voor het leven. Mijn leven.

Hoewel dat zogenaamde ‘glijden’ die bewuste eerste dag niet zo van een leien dakje liep, ben ik toch bij de gelukkigen om mij hier en nu te mogen vieren! Hiep hiep hoera!

Ik vier vandaag het leven an sich.

Ik vier op deze dag alle mensen en wensen, gebeurtenissen en avonturen, voorspoed en tegenslagen die ik reeds mocht ont-moeten, voelen en beleven tot dit huidige moment van verjaren. Feesten dat ik er nog steeds màg zijn. Alsjeblieft…en dankjewel. Aansnijden die taart! Ploffen die kurk(en)! Lang leve het leven!

Afgezien van het feit dat ik geloof in een God die Liefde is en dat liefde dus de oorsprong maar even goed de essentie van alles is, ben ik bovenal mijn ouders het meest dankbaar dat ze mij dit leven hebben gegeven. Ik heb het geluk dat ik uit hun ware liefde geboren ben. Dankbaar dat ik het hier via deze blog nog eens goed dik kan uitsmeren want ik weet dat ze me lezen haha. Ook omdat ik ze goddank nog steeds in mijn leven heb. Elke letter en bijgevolg ieder woord komt regelrecht uit mijn hart en is gemeend en liefdevol echt. Dankjewel paps en mams. Ik hou van jullie…

En inderdaad, ik heb in dit leven fouten gemaakt. Er zijn zaken gebeurd waar ik allerminst trots op ben en die ik liever anders had gezien. Dingen die op mijn weg kwamen omdat ze er achteraf bekeken, hoorden te zijn. Ik moest er net zoals eenieder uit leren. Mocht ik de klok kunnen terugdraaien dan zou ik heel wat zaken anders aangepakt hebben. Toch heb ik geen échte spijt van al die miskleunen want elke stommiteit of blunder heeft me gevormd tot wie ik nu ben. Het is het resultaat van mijn leven hier en nu. En in het diepste van mijn wezen voel ik me vandaag een gelukkig(e) en tevreden mens, vrouw, echtgenote, (plus/schoon)mama, dochter, omi, zus, vriendin, juf, collega, nichtje, zielenmaatje, enz…

Hierbij vergeef ik mezelf op deze feestdag voor alles wat niet propertjes doch waar ik zelf verantwoordelijk voor was (en ben).

Vergeef me als ik jou eveneens pijn deed. Als ik me heb gedragen als de vijand terwijl jij jezelf de prooi voelde. Zonder mezelf te willen goedpraten, handelde ik op dàt moment wat ik dacht te moeten doen of zeggen of…, maar dat was niet oké en daar heb ik spijt van. Misschien komt het toch nog goed…ooit? Ik hoop het zo…

Ik ben dan misschien wel leerkracht van beroep maar ik blijf ook nog steeds de leerling. Zijn we niet met z’n allen leerlingen (en leerkrachten?) die voor altijd op school zullen zitten? De school des levens. Zijn we hier niet op aarde gekomen om te ‘leren’ en dan in de eerste plaats leren omgaan met de rijke waaier van gevoelens zoals bijvoorbeeld angst, verdriet, pijn, verlies, liefde, haat, boosheid, blijdschap enzomeer? Ook het leren geven en ontvangen van alles wat ‘is’?

Hoe zou de huidige wereld functioneren en eruit zien als ieder van ons zich bewust zou zijn van zijn/haar worstelingen en deze perfect kon begrijpen, er menselijk en liefde-vol naar zou handelen, ze zou beheersen en/of delen met elkaar? Samen.

Juist: het zou een utopische wereld zijn. Een hemel? Een onbereikbare droom? En naar alle waarschijnlijkheid zou het ook een saaie, duffe boel zijn. Vergelijkbaar met een twaalfjarige die om één of andere onverklaarbare reden van het zesde terug naar het eerste leerjaar zou moeten om zich daar stierlijk te zitten vervelen tijdens lessen die voor hem/haar allemaal zo klaar als een klont zouden zijn. Zoiets. Een onrealistisch en van de pot gerukt voorbeeld maar voel je wat ik bedoel?

Hiermee wil ik zeker geen pleidooi houden om ‘gewoon’ lekker verder te gaan trippen in een wereld barstensvol ego’s of ander psycho- en/of sociopathisch gedrag. Of maar ‘gewoon’ verder oorlog te voeren, klimaatontkenner of aanhanger te zijn van het trumpisme. Om maar even een tipje van de wereldproblematieken te ontsluieren. Nee nee, ik pleit voor Liefde. En dat begint in de eerste plaats bij mezelf en enkel bij me, myself and I.

Ik hou van je…

Van mezelf. En dan van het totaalpakket met alle toeters en bellen inclusief.

Maar ik hou ook van jou omdat je NU de moeite doet om deze blog te lezen/beluisteren en daar krijg je alvast een knuffel en een welgemeende dankjewel voor. Ik méén het!

Ik hou van je omdat ik je misschien wel écht ken en mocht ont-moeten in mijn leven en jij deel uitmaakt(e) van mijn levensreis. Het feit dat we in elkaars leven vertoeven of ooit geweest zijn, is nodig (geweest) om god weet welke reden. Wie weet?

Maar kijk, het is vandaag mijn hoogsteigen feestdag op vier mei. Een dag om mij te vieren. Dus laat ik dat dan ook verderzetten in mijn/ons kot en wel héél vlug en hard zoals het op een goeie rollercoaster betaamt!

Joehoeoeoe!

Kus X

Claud ❤

4 mei 2020

Omdat bepaalde dagen bedoeld zijn om 'geVIERd' te worden... Kan deze audioblog iets voor je betekenen? Let me know... Laat het me weten... Dankbaar ben ik je sowieso. Kus X Claud <3

Proficiat met je nieuw levensjaar!
Mooie tekstinhoud: dankbaarheid is immers de brug tussen de diepte- en de hoogtepunten.

Dankjewel lieve Lena 🙏 Het was een bijzonder vreemde verjaardag... Ik verkies de gewone en super feestelijke feestjes maar bon, op mijn eigen manier heb ik ervan genoten 🙃