SPELEN

Juli 2020 - Een paar weken geleden

‘Hoe zie jij jezelf nu op dit moment als facilitator?’, vroeg evolutionair coach Joke ons tijdens een van de eerste cirkelsessies tijdens de training ‘Evolutie facilitator’ waaraan ik midden juli deelnam. Het leek alsof mijn antwoord pas uren later in de groep kon gedeeld worden. In werkelijkheid zal ik maar een paar minuutjes compleet out of scene zijn geweest. Mijn antwoord en de daarbij horende gevolgen op deze eenvoudige vraag betekende voor mij echter een doorbraak voor het verdere verloop van de training. Mijn visioen voltrok zich als een dagdroom maar dan eentje van de glashelderste soort.

‘Ik zag mezelf als een vrolijk en springend klein kind. Grenzeloos dansend, rondzwierend, compleet onbezorgd en gelukkig. Niets of niemand kon m’n innerlijk vreugdevuur doven omdat ik mezelf volledig verloor in m’n eigen bezield spel. Als een huppelend en giechelend sprietje geluk bereikte ik een uitgestrekt weiland zonder omheining. Een gigantische weide bezaaid met een wilde bloemenzee in alle kleuren van de regenboog: klaprozen, goudsbloemetjes, gele kamille, hoge grassoorten in vijftig tinten groen, diepblauwe en indigo korenbloemen en het violette kaasjeskruid. Een fleurige en geurige lappendeken overgoten met een stroachtig zoet parfum van zomerse zwoelheid. Deze onbeschrijflijke schoonheid deed me toch even stoppen met huppelen. De zon stond gloeiend aan de felblauwe hemel gedecoreerd met hagelwitte wolkentaferelen die me uitnodigden om even, héél even uit te rusten en me languit neer te vlijen in het hoge gras. Wat een kleurrijke speelplaats! M’n lijf maakte een heel persoonlijk kuiltje in het kniehoge gras zodat ik versmolt met dit lieflijk decor. Niemand kon me zien terwijl ik m’n eigen verstoppertjesspel speelde hihi. Nog nahijgend van het hartelijk huppelen, lag ik uitgestrekt en ingebed om vervolgens allerlei vormen en figuren hoog in de lucht te ontdekken. Magisch omdat ze steeds van gedaante veranderden, soms verdwenen, in mekaar klitten om vervolgens op te lossen in één grote massa van melkwitte, schuimige wolken. Een wolkeneenheid als fantasietheater. Mmm…zucht… Het duurde niet lang of ik was zodanig op m’n gemakje en ontspannen dat de zoemende hommels me zachtjes in slaap wiegden. Ver weg…maar veilig, betrouwbaar en geborgen. Overgave.’

‘Ik zie mezelf nu echt als een spelend en huppelend klein meisje in een zomerse weide’, is mijn antwoord op de gestelde vraag wanneer het mijn beurt is om te antwoorden. Er ontstaat meteen een plezante en hilarische energie in de groep als ik mijn utopietje kort samenvattend vertel. Sommigen stellen voor om na het theoretische gedeelte – want we hebben de hele week echt wel hard en vanuit het hart gewerkt rond het neerzetten van onze missie in de wereld en in het leven – nog na te huppelen op de trampoline in de gigantische tuin van de Farm of Inspiration waar de opleiding plaatsvindt. ‘Springen en spelen is toch je tool, Claud’! Of wat dé inspiratieplek bij uitstek met je doet!

Gedurende deze bijzondere opleidingsweek volgden er nog meerdere ‘spelende’ visioenen en toevalligheden. Ik zag beelden passeren waarbij ik als puber, jongvolwassene en in mijn huidige leven steeds het allerbeste functioneerde als ik het kind in mezelf toeliet. Ik, die spontaan en vrij ‘mijn ding’ kon doen zonder allerhande of meer specifieke begrenzingen. Tijdens deze (toch wel zeldzame) representatieve momenten mocht en kon ik heel gewoon uiten wat er in mijn hart leefde en waar ik gelukkig van werd. Een heel blij, positief en vrolijk stukje van mezelf vierde hier hoogtij zoals een zomerse bloemenweide in volle bloei en aldus verblind door wondermooie kleuren. Met diep in mezelf een alom jubelend zieltje in pure vervulling van wie ik ben en wil zijn in dit leven: de open, vrolijke, authentieke en diepvoelende Claud. En net dat, dàt mocht en kon ik tijdens deze week opnieuw ervaren omdat ik ontdekte dat ‘spelen’ mijn tool is en ‘geluk’ mijn geboorterecht.

De week in Lier voelt achteraf als een onrealistische droomwereld waar naar mijn gevoel alles zuiver en bezielend verliep. We streefden allen hetzelfde doel na: via ons eigen, unieke potentieel met elkaar in verbinding treden om zo onze missie in te wereld te zetten via het evolutionaire systeem van R. Barrett. (Aanbevolen lectuur: ‘Evolutionair coachen’ – Richard Barrett)

Nogmaals dank aan Joke, Diny, Goel, Karin, Miek, Susan en Veerle voor zoveel onversneden magie, liefde, vriendschap, amusement, spel en ‘zijn’ vanuit het hart. Tot in de kern hou ik op mijn manier van elk van jullie.

LANDEN

Begin augustus 2020

In de realiteit oftewel de echte wereld, in het hier en nu is het onmogelijk om continu op een frequentie van geluk te verkeren. Denk bijvoorbeeld aan een meer dan fijn feestje, een grandioze en onvergetelijke vakantie of een diepte-ervaring zoals het ter wereld brengen van een kind. Ooit land je met de voetjes terug op aarde om je roze wolk vaarwel te zeggen. Eerlijkheidshalve zal je beseffen en toegeven dat niets in het leven van blijvende duur is. Dat niets als hét ideaal kan beschouwd worden en/of niets dé waarheid is. Dat niets van jou is ook. Jij bent enkel van jezelf.

Er moest geland worden na de droomweek in Lier. Zonder het onder stoelen of banken te steken maar mijn landing was dit keer bikkelhard. Niets is immers wat het lijkt hoe graag je dit als mens ook zou willen. Verlangen we allen niet naar een soort van volmaakt leven waar Liefde (opzettelijk met hoofdletter) de enige bron van leven is? Waar macht, geld, tegenslag, leugens of de keerzijde van de medaille ons niet kan vinden omdat het niet tot de essentie zou behoren?  

Of in mijn geval: hoe ga ik dat kleine, lieve, guitige meisjeskind dat er altijd al was en ook steeds zal zijn op een ongedwongen en werkelijke manier in m’n volwassen leven integreren? Hoe ga ik haar liefdevol blijven koesteren ook als er onwerkelijke zaken, harde waarheden en realistische feiten op me worden afgeschoten? Alsof ik het doelwit ben en alle pijlen plots op mij en/of mijn geliefden worden gericht. Hoe doe ik dat in godsnaam? Wat als niets is wat het lijkt en je innerlijke kind diep teleurgesteld en met dikke, glazige en hartverscheurende tranen de bloemenweide moet verlaten? Simpelweg omdat donkere wolken zich opstapelden en regen, onweer, wind en hagel als een heuse wolkbreuk deze idyllische bloemenweide doet verschrompelen, omverblazen en tenietdoet? Hoe ga je verder met je leven NA zo’n hevige en forse stortvloed?

En zo heb ik de periode na de hemelse opleidingsweek ook ervaren: vertoevende van super hoog ergens in de wolken en in een droomwereld naar de mega harde realiteit van lijken die plots uit de kast vallen, onbegrip, teleurstelling en onmacht. Een echte wereld waarin zowel jij als ik weten dat het leven in wezen niet altijd van een leien dakje loopt ook al geloof je daar nog zo sterk in en is het je vurigste wens. Ook gingen de alarmbelletjes heel schattig en stilletjes wel eens af tijdens en vlak na de droomweek maar toch bedekte ik ze met liefde…heel veel liefde. IK WILDE ER NIET VAN WETEN! En wat gebeurt er als je iets niet wil zien, horen of voelen? Juist! Dan krijg je het driedubbel op je bord. En dat is exact wat er bij mij gebeurde. Bang, boem, bats!

Het is bijna eind augustus en ik klauter gestaag terug naar boven (the only way is up, toch?). Ik wil op adem komen en mijn levensvreugde terugvinden. Waar is dat blije en vrolijke kind in mij? Ik wil opnieuw geloven in de goedheid van de mens, in echtheid en in een goeie afloop. Ik wil blijven vertrouwen op dat stukje magie dat in mijn wereld en waarheid wél degelijk kan bestaan want ik heb het meerdere keren gevoeld in mijn leven. En er is licht, écht wel want uiteindelijk bestaat licht niet zonder donker, echt niet zonder onecht en een kind niet zonder volwassene en omgekeerd.

OPENEN VAN DE LEEUWENPOORT 2020

Wie ben ik en wat is mijn missie?

Wie zich bezighoudt met astrologie of iets kent van de maanstanden en planeten zal ongetwijfeld op de hoogte zijn van het openen van de Leeuwenpoort begin augustus. Ik besef ondertussen des te meer dat de vurige Leeuw (ik ben Stier maar soit) haar intrede deed en mij op m’n grondvesten heeft doen daveren, trillen en beven. Er werd me gedurende deze periode té veel in m’n (levens)kar gestouwd om het allemaal te kunnen bevatten. Dit op relationeel, lichamelijk, psychisch en familiaal vlak en dit alles niet in detail vermeld uit respect voor de betrokken mensen om me heen en mezelf (zelfzorg?). De landing was dus hard zoals eerder beschreven.  

Op 8 augustus bereikte de opening van de leeuwenpoort haar hoogtepunt om dan op 12 augustus weer te sluiten. Die dagen was het geheel ‘toevallig’ ook nog eens bloedheet met helse temperaturen van dertig tot vijfendertig graden. Onder invloed van het dierenriemteken ‘Leeuw’ kwam er energie vrij (gepeperd, hot & spicy) onder de eigenschappen van dit teken. Het is voor vele mensen toen een startfase van een nieuw begin geweest waarin zij in hun kracht gingen staan en werden gedwongen om tot hun kern te komen.

En al sta ik sceptisch tegenover astrologie, voorspellingen, invloeden van de maan, de zon, de sterren, de planeten en alles wat ermee samenhangt, maar in tijden van instabiliteit en moeilijkheden kan het geen kwaad om alsnog open te staan voor het onverklaarbare en het niet tastbare. Mij heeft het alvast ontzettend geholpen om te aanvaarden en mijn rust heel zachtjes aan te hervinden.

https://www.adara.be/2019/08/05/de-leeuwenpoort-op-8-8-opent-deuren/

Op (veel te) korte tijd leerde ik een aantal bitterzoete maar zinvolle levenslessen: ik ben nu op een punt in mijn leven gekomen om me te realiseren wie/wat er toe doet, wie/wat er nooit toe heeft gedaan (maar wie/wat ik wel toeliet in m’n leventje om met de lieve mantel der liefde steeds opnieuw en opnieuw en opnieuw tot vervelends toe te bedekken – WAAROM IN GODSNAAM???), wie/wat er niet meer toe doet en wie/wat er altijd toe zal doen. En uiteindelijk leerde ik wie/wat er fake en wie/wat echt is en wie van mij en mijn geliefden houden en op een authentieke manier tot verbinding wil komen en omgekeerd’. Dat het een pokkeharde landing was, kan ik je voluit garanderen.

LICHT IN DE DUISTERNIS

claud@thecloud – forever – voor altijd

Deze Leeuwenpoort creëerde nieuwe ruimte voor meer licht door werkelijk m’n hart te volgen en eerlijk te kijken naar alle zaken en mensen die wel/niet bij me passen. Er is niks mis mee om niet overal in mee te gaan als het niet (meer) oké voelt. Er is ook niks mee om mensen los te laten die hun waarheid leven maar die niet meer overeenkomt met de mijne. Loslaten is noodzakelijk. Het staat voor mij gelijk aan ‘overgave’ wat alle facetten van het leven aanvaardbaarder maakt. En dat bedoelde ik met het feit dat er altijd ‘Licht’ zal zijn. Net zoals het donker en het grijze ons de nodige (vaak pijnlijke) lessen leren.  

Het is en blijft een moeilijke om mijn intuïtie een stem te geven en er maximaal op te vertrouwen. Steeds terugkeren naar mijn werkelijke missie en wat ik in dit leven wil doen en hoe ik wil zijn, is verre van makkelijk. Het was wennen om door te bijten, bij mezelf te blijven en mijn waarheid te spreken, te uiten en uiteindelijk te leven.

Zonder als een ‘zweverig stukje spiriwiri’ te klinken: laat ik spelen door te landen in Licht en Liefde.

Laat ik dat kleine meisje met de rode laarsjes wachtend op de bus om meegevoerd te worden naar dààr waar ze hoort te 'zijn' héél dikwijls en héél hard knuffelen als ze zich nog eens alleen en onbegrepen voelt. Als ze haar waarheid met de beste wil van de wereld niet verduidelijkt krijgt al is het voor hààr zodanig klaar en glashelder.

Laat ik verder gaan…want ‘geluk is mijn geboorterecht’.

En stromen.

Kus X

Claud❤

20 augustus 2020

Zeer mooi, poëtisch, ontroerend en meeslepend geschreven. Ik hoop dat je nog vaak jouw innerlijke kind naar boven mag laten komen! Dikke knuffel X

Vanuit het hart lieve Els...dan stroomt er veel. Ik heb ze vandaag nog geknuffeld en aangemoedigd, de mini me🍀😘

een zo(e)n voor jouw speelse Zijn, een diepe buiging en een koprol erachteraan <3

Een speciale harteknuffel voor jou lieve, wijze Miek☀️💜☀️ Dank je...🙏

"La vie est un mystere qu'il faut vivre et non un probleme a resoudre" Ghandi

💜😘💜