Parel

Ik voel me veilig en geborgen met de parelmoeren armband van mijn oma zaliger aan m’n pols. Ze is er nog steeds omdat ze me subtiel ondersteunt in moeilijke maar ook tijdens blije gebeurtenissen. Een tiental dagen geleden verscheen oma verrassend genoeg opnieuw voor m’n geestesoog terwijl ik pijnlijke momenten onderging in de gynaecologenstoel. Mijn lichaam reageerde heftig op de pijnprikkels waardoor ik net niet flauwviel. Exact op dat ogenblik stond ze daar en keek ze me bemoedigend en glimlachend aan. Ze zei helemaal niets maar haar aanwezigheid had meteen een kalmerend effect.

Mijn omaatje, mijn parel. 

Geluksbrengers

Zonder dat ik nogmaals zweverig of spiriwiri wil overkomen, geloof ik heilig dat ‘parels van mensen’ hetzij springlevend of heengegaan, als talismannen/vrouwen in ons leven kunnen schitteren. Met hun helende en troostende krachten verzachten ze onze levensweg zoals mijn oma dus onlangs deed. Ze openen onze ogen en ons hart, raken onze ziel en laten ons stil-staan opdat we hetgeen wat van belang is opnieuw kunnen zien zoals de zin van de onzin bijvoorbeeld of wat liefde ook alweer was en is. Liefde ‘is’. Deze parels geven ons mede hierdoor inzichten zodat we de veelkleurige schat (parel?) in onszelf kunnen ontdekken. Het zijn kortweg gezegd engelen verkleed als (dood)gewone lieve, aardige mensen.

Het blijkt dat in een op de vijftienduizend wilde oesters een parel verborgen kan zitten. Het is bijgevolg ontzettend zeldzaam om er ooit eentje te vinden.

‘Parels van mensen’ kunnen en mogen tegenkomen in het dagdagelijkse leven is even ongewoon speciaal. Filosoferen of ik deze parels werkelijk ‘vind’ of dat ze op een wonderbaarlijke, niet te verklaren manier ‘toevallig’ op m’n pad komen, geeft boordevol stof tot nadenken. Ik verkies de laatste optie.

Op een gepast moment waren ze daar en kwam ik tot het besef dat deze unieke (kroon)juweeltjes onvoorwaardelijk kozen voor mij en ik voor hen. Niet omdat we zus of zo waren of zijn maar omdat onze wegen elkaar kruisten op het juiste tijdstip. We kozen heel bewust voor elkaar omdat het simpelweg niet anders kon. Net zoals de ekster die aangetrokken wordt door het praalmetaal, kunnen mensen op dezelfde wijze naar mekaar toegezogen worden door een welbepaalde magnetische energie die ingrijpende gevolgen kan hebben. We begeven ons daarbij in een spectaculair en secuur verbonden web waar we als kleffe klevende spinnen niet kunnen en willen loskomen van mekaars gezelschap. Met als gevolg dat we betere, warmere en liefdevollere mensen worden omdat we het beste in mekaar naar boven halen. Voor minder gaan we niet. In goede en kwade dagen, in ziekte en gezondheid, in armoede en rijkdom zijn we als aparte parels met mekaar verweven als een exclusief huwelijk dat door het universum werd bezegeld. Als parels bij elkaar wordt onze kern zichtbaar als een flikkering in de diepdonkere nacht.

Ik ben hier verrekte dankbaar voor. Dankjewel ik-weet-niet-wie-of-wat!

Parels voor de zwijnen

Omwille van m’n aangeboren taalgevoeligheid heeft het woord ‘parel’ op mij een warmhartig en zuiver effect. Maar niks of niemand is compleet happy en preppy, toch? Het idee van rozengeur en maneschijn behoort enkel toe aan sprookjes met een happy end en wegens dat ik m’n best doe om in de realiteit te schrijven, is er altijd een keerzijde aan deze felbegeerde parelmedaille.

Zo ontmoette ik verklede engelen die zich voordeden als goede, lieve, betrouwbare en waarachtige lieverds of feiten maar die in werkelijkheid, gewild of ongewild, totaal andere bedoelingen met me hadden dan waarvoor een engel of parel volgens mijn eigen verklaringen staat. Ze bezorgden me veel verdriet en pijn. Ze aten een grote hap uit m’n vertrouwenstaart en brachten diepe wonden en lelijke littekens met zich mee onder hun vernuftig gekozen verkleedsetjes. Zogenaamde parels die mijn ziel bekrasten met ontiegelijk scherpe, gemene messen en me onder meer een stukje onbezonnen spontaniteit ontnamen. Toch noem ik deze mensen of omstandigheden ook ‘parels’ hetzij van een andere soort. Ze maakten me sterker en leerden me dat ik onder andere m’n grenzen dien te bewaken. Ze toonden me dat vechten tegen de bierkaai compleet zinloos is hoe hard je ook je best doet. Verder is het noodlot niet te verklaren en zoek ik best geen zondebok hiervoor. Geen antwoord blijkt een super krachtig antwoord te zijn en ik hoef echt niet allemans vriendje/parel te zijn om mijn licht ergens te kunnen laten schijnen in deze bizarre wereld.

Gek genoeg voel ik geen wrok, boosheid, verdriet of teleurstelling meer voor deze andersoortige parels. Ik laat ze zijn. Ze hebben me niet verscheurd zoals de zwijnen misschien zouden gedaan hebben volgens het vers in het evangelie volgens Matteüs. Ik gooide enkel wat parels voor de zwijnen neer wat betekent dat ik niet echt ‘gezien’ noch gewaardeerd werd voor wat ik deed of wie ik ben als mens.  Het zij zo. Ze schonken me behalve een sterkere ruggengraat - waarvoor dank -  een stuk of wat trauma’s en ongemak dat ik alleen en/of samen met de échte authentieke parels in mijn bestaan heus wel zal genezen. En dat heet dan ‘groeien’. Aanvaarden ook.

Lichtjes in het donker

Het voorbije jaar 2020 is voor ieder van ons vreemd en ook best pittig geweest en nog, vermoed ik. Los van de coronamiserie staat mijn leven al een tijdje ‘on hold’. Stil. Bevroren. Moeilijk. Hard. Verdrietig.

Het was voor mij (ons) een jaar van schaars aanwezige hoge pieken en talrijke diepe dalen. Precies op die beroerde afgronden kreeg ik oog voor mijn ‘parels’. Zag en voelde ik dat ik het leed niet alleen hoefde te dragen. In mijn allermoeilijkste dagen gevuld met tranen, stress, onmacht en een niet te beschrijven moeheid hielden zij me boven de grond, pepten ze me op, deden ze me lachen, zagen ze me (echt) grààg. Gewoon, als Claud. Mijn parel-man en parel-zoon spannen hier de ultieme kroon maar ook die bijzondere parel-zij raakte de gevoelige snaren van mijn ziel en deed me geloven in iets meer. ‘Zielsliefde’.

En er zijn nog parels die hun lichtjes totaal onverwacht lieten schijnen op mijn levensweg. Voor altijd zitten ze in mijn hart en ben ik, ik-weet-niet-wie-of-wat dankbaar dat ze ondanks hun zeldzaamheid toch maar mooi voor me kozen en dat ik hen eveneens toeliet in mijn leven wat geen evidentie was en is.

Het meisje met de parel

Dan wil ik nog een vurige wens doen voor het komende nieuwe jaar 2021.

Mijn mama is niet alleen zo-maar mijn roos. Ze is ook mijn onmisbare oer-parel. Daarom wil ik met haar nog een keer op reis naar het hotelletje met de stijlvolle en hoofse naam ‘De Gravin’. Nooit zal ik onze heerlijke, zonnige, vrolijke dagen in ’s-Gravenzande vergeten tijdens de zomer van 2019. Achteraf gezien, was ik daar werkelijk ‘Het meisje met de parel’ van J. Vermeer. Bij toeval belandden we in de hotelkamer met dit veelzeggende kunstwerk achter ons bed. Net zoals de muurschildering is mama als een lichtrijke schaduw steevast bij mij in de voor haar moeilijke strijd die ze momenteel levert. Zie je graag parel-mams xx

Zou het ons nog gegund zijn? Wens je mee? Ik hoop het zo…

Kus X

Claud❤

2 december 2020

Ik ben geen lezer en al helemaal niet online. Kan er me moeilijk op concentreren, ben snel afgeleid. Maar wat blij dat ik hiervoor toch even de tijd nam. Aandacht bleef vanzelf. 💗

Heerlijk lieve Eva🙏 Fijn dat je moeiteloos door m'n 'cloud' kon zweven 💋

Diep geraakt door deze tekst... Jij zit diep in mijn hart en in mijn ziel, lieve parel jij... 🥰😍💞

Volledig wederzijds pareltje Els💖💋💖

Dank je Claudia voor deze prachtige parel over parels. Je hebt het nogmaals zo goed en juist verwoord.
"Het geschenk" van Edith Eger is een aanrader en sleutel tot 12 lessen die je leven kunnen redde

Vandaag heb ik dit boek aangeschaft lieve Lena. Het lijkt me een zinvol pareltje. Bedankt voor de tip🙏

Ik wens mee voor jou!
En wat was het alweer zalig om mij even in jouw geschreven taal te wentelen, mooie parel die je bent <3

Dank je parel-Kelly 🙏😘

Ik gun jullie( twee prachtige parels) die reis echt van harte.

🙏💋🙏

Met iedere vezel in mijn lijf.

Dank je Pierre 🙏

Van gánser harte!

❤️🙏💜