Stukje 4

UIL

Wat doe jij als je in die zogenaamde ambetante en lege tussenruimte zit? Je weet wel, het gebied tussen innerlijk glashelder weten en het effectieve uitvoeren van hetgeen je dient te doen. Ben je trouw aan jezelf of gooi je je eigen innerlijke wijsheid totaal overboord voor andere belangen en/of mensen of…?  

Eigenlijk wéét ik wat me te doen staat met heel wat zaken in m’n leven. Als ik echt goed luister naar m’n diepste binnenste, naar de stem van m’n hart dan kan ik de bal onmogelijk misslaan. Eenieder die af en toe aan liefdevolle zelfreflectie doet en heeft geleerd om werkelijk te ‘voelen’ wat er speelt, zal zich dit maar al te goed realiseren. Eenieder die dat niet of bijna nooit doet, kan wat mij betreft even goed surfen op de complexe golven van het leven. Al lijkt het leven voor deze zielen misschien eerder op een Russische roulette à la ‘ik doe maar wat’. Ieder z’n ding.

Ik ben mijn innerlijk weten zeker niet altijd trouw geweest. Die keer dat ik wist én voelde dat ik niet links met de auto moest afslaan omdat de chauffeur recht voor me in tegengestelde richting echt al veel te dicht genaderd was. Toch draaide ik naar links. Dacht ik nu echt dat hij over me heen zou vliegen? Hij kon niet anders dan me van de weg knallen. Ik wist verder ook verdomd goed dat ik niet zeven dagen op zeven actief aan het werk kon zijn met een eigen zaak gecombineerd met een fulltime lesopdracht. Dat ging me op een dag zuur opbreken. Toch heb ik dat bijna drie onwezenlijk drukke jaren volgehouden tot ik net op tijd de stekker eruit trok en het een lange tijd duurde vooraleer ik mezelf terugvond.

Achteraf vond ik mezelf telkens een uilskuiken omdat ik zo stom en naïef was voor hetgeen ik allang wist niet te volgen maar op één of andere manier toch koos om niet te doen wat voor mij als persoon en op dat moment het beste was. Een ‘kieken’ wordt zo iemand weleens genoemd. En soms nog zonder kop ook. Niet getreurd hoor want uit dat kiekengedrag leren jij en ik wijze lessen. Met vallen en opstaan, door weer en wind, door scha en schande worden we wie we werkelijk ‘zijn’.

Soms heb ik een minuscuul duwtje en bevestiging nodig in die zogeheten ‘tussenruimte’. Geen intelligente, verstandelijke overwegingen of bedenkingen maar wijsheid van de ziel waar je blindelings op kan vertrouwen omdat het gekruid is met waarachtige gevoelens.

Die bepaalde wijsheid waar ik op zinspeel, huist in je ziel. Je wordt ermee geboren en kan deze al dan niet doen groeien in je verdere leven door ervaringen waaruit je je eigen lessen zal leren. Je trekt daaruit je conclusies en die kan je dan eventueel en ten gepaste tijde, moest het ergens passen, gewenst en nodig zijn, mooi doorgeven aan anderen waar je het goed mee voor hebt. Uit oprechte liefde en niet voor eigen gewin of omdat jouw waarheid ieders waarheid zal en moet zijn.

M’n paps is mijn uil. Een wijze man die sommige zaken van nature wéét.

Nee, hij heeft het niet altijd bij het rechte eind. Hij is God niet 😉 en is eveneens niet als perfect mens geschapen. Soms laat hij zich meeslepen door z’n eigen (hevige) emoties of kwetsuren uit het verleden. Hij is ‘mens’ weetjewel maar dan een bijzonder wijze. Omdat hij m’n held, m’n uil, m’n handy-paps en m’n bijna-god is en ik z’n superdochter (haha) voel ik ook haarfijn aan wanneer hij die bewuste uilenrol wél op zich neemt.

Ik kreeg vandaag de kans om met hem een netelige kwestie te bespreken. Eentje die weegt als een blok beton en die me in de 'tussenruimte' gevangenhoudt.  Dat was nochtans niet m’n plan. Diep vanbinnen wéét ik best wat me te doen staat. Maar toch, omdat ik zelf al een tijdje niet helemaal op m’n plooi ben, kwamen we toevallig op het betreffende onderwerp uit. Er volgde een meer dan aangenaam en verhelderend uil versus uilenjong-gesprek. Het verliep niet met toeters en bellen noch met heel veel dure woorden maar wat ik eruit meeneem, stelt me eindeloos gerust en daar kan ik mee verder. M’n tussenruimte is niet meer.

De uil (ziel?) heeft gesproken.

Het uilenjong gaat beslist niet handelen als een uilskuiken.

Thanks papsie! Kusje van je dochter X

Claud ❤

14 januari 2021

Ik kan ook wel een uil versus uilenjong-gesprek gebruiken. Helaas geen wijze oude man noch wijze oude vrouw in mijn leven. Dit uilenjong is vooral nog heel hard aan het leren.

Lief uilenjong, ik weet dat jij dat super goed doet, dat leren💪 Knuf van een bewonderaarster😉😊😘