Stukje 6

VAKANTIE

Ik vind het erg fijn om elke dag iets nieuw bij te leren. Het maakt niet uit rond welk onderwerp of thema maar mijn honger naar kennis en weetjes allerhande maakt me simpelweg gelukkig.

Vandaag leerde ik onder andere dat we echt niet naar het buitenland hoeven te trekken om een ander weertype te ervaren. Een paar dagen geleden leek het hier nog lente met een zonnetje dat onze vitamine-D-voorraad flink de hoogte in deed schieten. Sinds de late namiddag wanen we ons op deze eerder donkere zaterdag in het winterse Oostenrijk omwille van de plotselinge sneeuwval. België is een contrastrijk en gevarieerd land op elk gebied. Waarom zou men hier in godsnaam willen vertrekken?

Oké, het was de afgelopen week niet bijzonder of extreem warm. Misschien verlangen we met z’n allen (ik alvast super hevig) naar zomerse temperaturen en plaatsen zoals je momenteel in het zuidelijk halfrond of in de tropen kan vinden. Of we willen lekkere lange bergwandelingen maken en ons amuseren op de lange latten in winterse oorden? Allemaal goed en wel maar elk mens met een beetje verstand en burgerzin dient gezien de huidige omstandigheden en COVID-19 best even geen snoepreisjes meer te organiseren. Tenzij je om een noodzakelijke en gegronde reden de grens over moet en gewoonweg niet anders kan maar dat lijkt me dan geen ontspannend verlof noch een vakantie-uitstapje te zijn.

Laten we daarom met z’n allen het advies van de experts volgen en thuisblijven ofwel op een verantwoorde, creatieve en vindingrijke manier vakantie houden in eigen land. Je wordt immers vanzelf uiterst inventief als er iets in je leven ontbreekt wat je voordien wel had. Oplossingen die je bedenkt voor het eventuele gemis geven vaak een verrassend resultaat.

Manlief stelde vanmiddag voor om een lange wandeling te maken vlakbij huis. Zo’n voorstel is ongewoon voor hem want hij heeft behalve het wandelen al een pak lichaamsbeweging omdat hij van nature een echte ‘doener’ is. Dat hij dit suggereerde, betekende zonder meer dat ik de afgelopen dagen niet de gezelligste was hier thuis. Wat mis ik m’n wekelijkse fitnessbeurten! Alle begrip voor de sluiting van de fitnesscentra maar toch, ik word vervelend en op het randje van onuitstaanbaar als ik onvoldoende fysieke beweging heb.

Zodoende vertrokken we met z’n tweetjes op vakantie in eigen stad. Zo leek het echt wel aangezien we ons zo dik ingepakt hadden alsof we werkelijk de Franse Alpen gingen trotseren. Manlief grapte dat ik er wat boerka-achtig bijliep met enkel twee groene zichtbare ogen. Dat kon me niet deren. Ik wilde zoveel mogelijk koude vermijden.

We hadden een bepaalde route in gedachten maar ik ben dol op nieuwe en door ons nog niet ontdekte weggetjes of paadjes. Die vonden we zeker wat dan meteen een vakantiegevoel teweegbracht.

Het viel me op dat we onderweg zeer weinig andere wandelaars kruisten. Fietsers waren er al helemaal niet te bespeuren behalve enkele fanatieke wielertoeristen en mountainbikers. Op het Kempisch kanaal zwoegden vier gemotiveerde kajakkers. Na ongeveer anderhalf uur flink doorgestapt te hebben, begon ik te beseffen waarom er vrijwel niemand had besloten om vanmiddag een frisse neus te halen. Het was namelijk be-re-koud en er stond een scherpe en snijdende wind wanneer we ons doorheen de vele open boerenvelden begaven. De tranen liepen me regelmatig over de wangen van de Siberisch aanvoelende koude. Wij waren al die tijd niet in België maar zwierven gedurende een uur of drie rond in IJsland of zo.

De laatste kilometer had ik werkelijk geen gevoel meer in m’n vingers. In gedachten waande ik me bij onze gloeiendhete kachel en nam ik een hete douche. Op de koop toe werden we getrakteerd op sneeuw die aanvoelde als ijskoude poedersuiker op onze rode wangen. Maar… genoeg geklaagd want onze reis naar Oostenrijk, de Franse Alpen, Siberië en IJsland was bovenal avontuurlijk en veelzijdig! We liepen een dikke zestien kilometer toen we thuis arriveerden als twee bevroren, rillende trilzwammen. Dat leerde ik ondertussen ook nog van manlief tijdens de buitenlandse wandeling: een gele trilzwam is een paddenstoel die op bomen groeit en zorgt voor een opvallend kleuraccent tijdens de donkere wintermaanden. Het is maar dat je het weet!

Ik ga de volgende uren en dagen alvast weer een aangenaam en gezellig mens zijn in huis!

Kus X

Claud❤

16 februari 2021