Stukje 7

ROMMEL

Ik wou dat een van m’n persoonlijkheden graag zou schoonmaken. Maar… I hate it!

Toch bevind ik me al weken aan een stuk in een soort van vroege lente omwille van m’n onstuitbare opruim- en poetsmanie. Ik vind het een ongelooflijke monotone en saaie bezigheid. Het lijkt op dweilen met de kraan open. Morgen of zelfs binnen een paar uur zie je er nog weinig of niets van want in een huis dient geleefd te worden wat uiteraard ook zo hoort.

Het poetsen is naar mijn idee een minder prettig onderdeel van het leven maar de klus dient alsnog geklaard te worden. Ik heb verder nog een grotere hekel aan viezigheid, stof, kruimels her en der en rommel. Daar word ik ongelooflijk onrustig en chagrijnig van. Het gekke is dat ik enkel hoorndol word als het er hier thuis niet netjes bijligt maar me onbegrijpelijkerwijs op m’n dooie gemakje voel als ik bijvoorbeeld bij iemand op bezoek ben wiens huis er niet zo spic en span bijligt. Het voelt huiselijk en gezellig, vrijgevochten en heerlijk rebels. In ons huis kan ik zo’n zootje ongeregeld echter niet verdragen. Moest jij toevallig een verklaring hebben voor deze bizarre hersenkronkel dan sta ik daar zeker voor open😉

Natuurlijk verzon ik in de loop der jaren allerlei trucjes om het voor mezelf toch zo aangenaam mogelijk te maken. Een leuk en swingend muziekje op de achtergrond of net loeihard (m’n gezin kan nog geen ABBA meer horen of verdragen), poetsen met de Franse slag oftewel een kloddertje hier en een kloddertje daar maar nergens echt grondig. Geloof het of niet maar ik heb echt geprobeerd om niet meer schoon te maken of op te ruimen en af te wachten tot iemand anders het zou fiksen als het echt te gortig werd. Helaas want niemand viel het op dus moest ik het alsnog zelf doen als bescherming om niet knettergek te worden. Toen we laaaaaang geleden een poetsvrouw in dienst namen, dacht ik echt dat een van m’n levensproblemen (first world problems?) opgelost zou worden. Er zijn hier in de loop der jaren maar liefst tien verschillende poetsdames geweest maar geen enkele kon een einde maken aan m’n ‘probleem’. Dit lag waarschijnlijk wel aan onze manier van schoonmaken die jammerlijk niet de hunne bleek te zijn. Met alle respect voor het beroep van schoonmaakster want ik ben er zeker van dat er dames zijn die écht poetsen vanuit het hart en dit zonder dingen te stelen, stuk te maken, meer te babbelen dan te poetsen, om de vijf tot tien minuten pauzeren tot zelfs niet of te laat op komen dagen en dit elke week opnieuw.

M’n laatste truc van de foor is tot dusver nog springlevend en bleek een topper van jewelste: manlief inschakelen en alle poets- en opruimklusjes eerlijk verdelen. Deze echtelijke oplossing loopt al enkele jaren als een gesmeerde liefdestrein. Zonder morren en als een goed geoliede machine besloten we op zo’n dag als een zondag zonder zon nog eens in gang te schieten. Samen is altijd beter (en sneller) dan alleen en dat bleek vandaag nog maar eens te lukken.

Tijdens mijn poets- en opruimklussen bedacht ik me dat m’n zogenaamde manie te verklaren is naar m’n verdrietige en verwarde, alles behalve rooskleurige gemoedstoestand van de afgelopen maanden. Onbewust was ik vast bezig m’n geest gerust te stellen. Tijdens een sorteer- en opruimklus bijvoorbeeld kon ik m’n denken uitschakelen en me enkel focussen op het saaie en eenzijdige ervan. Wat me nadien een ongelooflijke rust gaf. Een soort van zelftherapie met uiteindelijk niet enkel een opgeruimd huis maar ook een kalme geest.

Nee, het zal nooit een hobby of geliefde bezigheid worden maar zeg nu zelf: net zoals we graag in een bed met fris geurende en verse lakens duiken, willen de meesten onder ons toch ook een propere en opgeruimde leefomgeving, niet?

Het noodzakelijke poetskarwei heeft zeker ook z’n voordelen: alles is netjes en op orde waardoor ik minder stress ervaar en een flinke work-out erbovenop had. Kortom een win-winsituatie waar ik voor mezelf altijd een beloning aan vasthang als de taak weeral volbracht is. Een goed boek lezen zoals ‘Het Geschenk’ van Edith Eger. Een echte aanrader omdat deze bijzonder wijze vrouw op een bondige en hartelijke manier beschrijft hoe je als mens je leven kan ombuigen tot een lichter en vredevoller bestaan. Dit met de droevige zaken die je overkomen en/of dingen waar je het in het algemeen moeilijk mee hebt zoals een banale schoonmaakbeurt. Je hebt in alles de keuze hoe je ermee omgaat.

Ik kies ervoor om ook in het minder prettige of negatieve een vorm van vrijheid te zien. Daar zit de kracht volgens haar en gelijk heeft ze!

Kus X

Claud❤

17 januari 2021

Hi hi balans. Willen en moeten! Ik merk dat mijn weerstand tegen iets het gewoon erger maakt. Gewoon doen dus.

Klopt! Hoewel de weg van moeten naar willen vaak niet zo 'gewoon' verloopt🥴