Stukje 8

DONDERWOLK

Al een paar dagen voel ik ‘m hangen: de wolk met onheilsnieuws. Wanneer we radio, TV of pc aanzetten, worden we regelrecht bestormd met vaak verontrustende coronaperikelen. Ik weigerde aanvankelijk m’n leven hierdoor te laten domineren (hoop doet leven) maar sinds vandaag kan ik er niet meer onderuit. Het is absoluut nodig en onmisbaar dat we goed geïnformeerd worden over de huidige stand van zaken wat corona betreft maar ik geef toe dat dit akelig serpent van een virus me steeds meer angst inboezemt.

Sinds maart 2020 ongeveer behelst het ons leven en zitten we met z’n allen in een collectieve gevangenis. Zo voelt het voor mij alleszins. ‘Dit mag niet, dat mag niet, pas op voor zus of wees alert voor zo’, is hetgeen er dagelijks via allerlei kanalen ingedramd wordt. We hebben als mens wel de keuze hoe we hier wel of niet mee omgaan, maar omdat we weinig tot geen controle hebben over onze virusvijand, volgen we best de maatregelen die de wetenschap in eerste instantie adviseerde en de regering heeft vastgelegd. Maar dan nog…

Eind december 2020 was er even een hoopvolle periode: mensen die de feestdagen bescheiden vierden, braafjes thuisbleven of indien nodig in quarantaine gingen, die voorzichtig positief het nieuwe jaar verwelkomden én oh joepie, er was een vaccin op komst voor iedereen! De toekomst zag er opnieuw gunstig uit. We hadden een perspectief.

Het viel me de laatste maand wel op – maar dit is m’n eigen veronderstelling en gevoel dat spreekt - dat viroloog Marc Van Ranst er bedrukter bijzat als ik hem op TV zag verschijnen en spreken. In eerste instantie leek het erop alsof hij al dagen z’n bed geen goeienacht meer had gezegd. Ergens bespeurde ik ook een zekere teleurstelling met ogen vol van machteloosheid en misschien zelfs verdriet. Zeer evident als men bedenkt hoe deze man het afgelopen jaar z’n leven heeft geleid. Zijn levensenergie kent vast ook dieptepunten zelfs wanneer hij af en toe in een lollige quiz of luchtig programma te gast was op de buis. Elk mens, hoe sterk en krachtig ook en met de beste bedoelingen, heeft z’n grenzen. We zijn met z’n allen imperfect alsook Marc. Wat zou Marc bijvoorbeeld doen om zich compleet te ontspannen, z’n batterij eens flink op te laden en de boel de boel een keer te laten zijn?

Vandaag realiseer ik me dat deze man de gigantische onweersbui al veeeeeel langer voelde hangen. Al de experts en wetenschappers hebben ongetwijfeld een heleboel meer gedetailleerde info dan leken zoals wij. Vergeet ook vooral niet dat wetenschappers zoals Marc Van Ranst of mijn grote favoriet met de torenhoge aaibaarheidsfactor Steven Van Gucht (ik vind hem zo schattig) dagdagelijks meer dan hun uiterste best doen om onze politici te overtuigen en ze te attenderen op wat het virus kan aanrichten wanneer er niet naar hen geluisterd wordt. ‘Wat mag wel en wat niet worden gezegd in de media’? ‘Welke maatregelen zullen door de politici aanvaard worden als wetenschappers erop aandringen om ze werkelijk uit te voeren?’ enz… Doodvermoeiend lijkt me dat ook al is het hun job.

Ik wil verder niet in politieke of vermeende vuile potjes roeren maar ik maak me toch wel grote zorgen sinds ik besef dat de meer dominante broertjes van COVID-19, waaronder de Britse variant onder andere, het spel steeds harder en gemener spelen. Ze zorgen door hun besmettelijk karakter voor rimpelingen die ik liever nooit had gezien. Bolletjes van tranen en eilanden van miserie. Momenteel voel ik me angstig en in paniek omdat ik nauwelijks vooruit durf denken en mijn ‘hoop’ vandaag ver weg zat.

Als (te) emotionele ziel werd ik net tijdens het avondeten bemoedigd en getroost door mijn twee nuchtere en rationele mannen in huis. Man- en zoonlief raadden me aan om vooral de blije en sterke vrouw en mama te blijven die ik de afgelopen weken terug een beetje was en me niet te laten bang maken door iets waar ik geen controle over kan hebben. Verder ook te geloven dat iedereen z’n best doet en volgens zijn/haar mogelijkheden handelt om de corona-ellende te bestrijden. Hun wijze woorden voelden als een warme deken rondom mijn bange ikje. Ik neem ze mee en voel me ondanks alles een beetje gerustgesteld.

Ik kies er daarom voor om te leven vanuit m’n innerlijke kracht…want die is er wel degelijk!

Met volle angst en een lichtpuntje vooruit dus!

Kus X

Claud❤

18 januari 2021

Als je in gedachten de angst voelt komen en je voelt iets aan je hand. Wees niet bang dat is mijn hand. Ik ben bij je.

Ik heb het gevoeld, echt... Wat een ontzettend lief gebaar😘🙏😘

Het komt allemaal wel goed. Nog een beetje geduld

Hoop doet leven he schat😘🍀😘
Ik wil vertrouwen...