Stukje 10

UI

Als ik voor mezelf, m’n gezin of eender wie kook, is een ajuin een onmisbare groente in bijna al m’n gerechten. Altijd zal ik wel ergens een slaatje, sausje, een hoofd- of bijgerecht vinden waarin ik deze mineralen- en vitaminerijke groente kan verwerken. Mijn kookprocessen beginnen quasi allemaal met ‘snipper eerst een uitje fijn’.

Van jongs af ben ik grote fan van dit smakelijke bolletje. In mijn meest vroege herinnering is het niet zozeer de hartigheid die deze rauwe, gekookte, gebakken of… bol met zich meebrengt als wel de band die m’n papa en ik door dit heerschap ontwikkelden. Hij en ik sloten het geheime verbond van samen genieten van iets waar anderen de pret niet meteen van kunnen begrijpen of inzien. De kern van heel het opzet stond/staat hier gelijk aan ‘plagen is om liefde (en aandacht) vragen’. Eerst huilen en daarna hartstochtelijk lachen (de ui heeft deze kwaliteiten in zich) schept een diepe band.

Een ui mag dan wel gezond, smakelijk en weet ik veel wat nog allemaal voor heilzame kenmerken hebben, maar een ui heeft ook de onhebbelijke gewoonte om voor gasvorming in het darmstelsel te zorgen. Winden om u tegen te zeggen en die je omver blazen, zelfs doen vluchten voor jezelf en/of voor degene die ze prijs geeft.

Dan nam hij een grote koekenpan, smolt er een klont boter in weg en bakte een aantal fijngesneden maar forse uien tot een glazig blinkende massa. Vervolgens draaide hij twee grote blikken witte boontjes in tomatensaus open en goot dit alles bij de reeds goed doorbakken ajuinenbrij. Er moest dan enkel nog wat omgeroerd worden en klaar was het goddelijk diner. Vol smaak en goesting doopten we hompen brood in deze prinsheerlijke maaltijd. Genietend van dit feestmaal maar eveneens van de licht gebruinde voorpret die ons nadien nog te wachten stond. Mama koos voor een ander gerecht als paps en ik (en soms m’n broertje) de ajuinentrofee nuttigden. Zij wist wat haar te wachten stond die avond en nacht in de echtelijke bedstee. Plagen is om liefde vragen weetjewel…

Na zovele jaren weet m’n paps me nog altijd te bekoren als hij weer eens naar die ene boer is geweest en er grote zakken ajuinen van meebrengt. ‘Échte ajuinen’, zegt hij er steeds bij als ik een halve zak met een knipoog van hem cadeau krijg. ‘Omdat je dat zo lekker vindt’. Ik wel. Mijn huisgenoten jammer genoeg minder.

Ons gedeelde pret- en verbindingslaagje is vermoedelijk ontstaan door een simpele ajuin.

Ik ben me er meer dan ooit van bewust dat ieder van ons z’n eigen ajuin dient te pellen in het leven. Men zal zich al huilend tijdens het schillen en pellen van al die verschillende laagjes willens nillens verbinden met zichzelf. Om alzo te ontdekken dat dit ajuinenavontuur heel vaak een weerbarstig en moeilijk parcours zal zijn. Anderzijds ook flatulent op wolkjes drijvend gedurende het verteringsproces als een bepaalde laag in alle geuren en kleuren weer eens overwonnen werd. Laag voor laag leren we onszelf kennen om tot de uiteindelijke kern van onze ‘ik’ te komen. De essentie. Wie ben ik eigenlijk en wat wil ik met m’n leven? Wat en wie is belangrijk voor me en maakt m’n leven de moeite waard? Wat zijn m’n valkuilen en triggers? Hoe wil ik nu verder? Vragen die me zodanig boeien dat het ook de kern van www.claudinthecloud.be is geworden.

De afgelopen tien dagen schreef ik elke dag trouw m’n blog. In een impulsieve bui bezorgde ik mezelf deze pittige uitdaging waarvan m’n intentie iets totaal anders was dan het uiteindelijke resultaat is geworden. Ik wilde in eerste instantie m’n schrijven op de rails krijgen. Dagelijks oefenen, spelen en goochelen met taal. In een bepaald laagje van m’n ui ontdekte ik wel degelijk een schrijfster en dat ben ik.

Voorbij het pellen van m’n schrijverslaag, vond ik m’n persoonlijke ‘verteringsproces’ dat ik al schrijvend heb afgetast en bewandeld. Soms zat ik inderdaad op wolkjes van rozengeur en beleefde ik veel plezier aan m’n herinneringen of via de dagelijkse bezigheden en beslommeringen. Lachen, gieren, brullen of zoiets. Andere keren was de stank niet te harden en kon ik enkel huilen of mezelf kwetsbaar opstellen. Mijn laagjes. Mijn ajuin. Mijn leven. Ik ben blij dat ik stukjes ervan met jullie mocht delen.

Dankjewel dat je me hielp met het pellen van m’n laagje durf en moed en wilde meegenieten van m’n tiendaagse ontdekkingstocht.

Ik zal onder andere door het schrijven blijven streven naar de voor mij ultieme essentie van het leven: ‘liefde’ in alle lagen van de ui des levens.

Wordt vervolgd!

Kus X

Claud❤

20 januari 2021

Claudia, heel veel sterkte toegewenst! Ik heb niet zo diep gezeten als jij, maar mijn man wel! Ik weet wel hoe het voelt, maar toch stond ik naast mijn man, alhoewel dat soms heel moeilijk was.

Dankjewel! En jullie zijn er toch ook maar mooi doorheen gesparteld...samen!

Allemaal mooi geschreven Claudia! Je hebt simpele en dagdagelijkse dingen in een verwarmend jasje gestoken. Ik heb ze met plezier gelezen! 👌

Oh heerlijk Goele🙏 Door de eenvoud kan de complexiteit van het leven verzacht worden. 'Alles heeft z'n waarde en alles mag er zijn', is dan inderdaad een warm, troostend en helend jasje. Dankjewel 😘

Mooie vergelijking met de ajuin maar ben toch blij dat ie ‘op’ is. Mss nu wat meer bij mij ‘s avonds?😜😍

Ooooh, jouw pijnlijke gemis was maar tijdelijk hoor😜 Thx voor het geduldige laagje van jouw ui zodat ik de mijne verder kon laten groeien🙏😘🙏 Topajuin👍