Over gaten en golven

‘Gewoon’ kunst?

Golven fascineren me eindeloos. De klotsende en schuimende watermassa hypnotiseert me keer op keer. Ik kan urenlang staren en helemaal opgaan in hun steeds herhalende bewegingen. Turend naar hun ritmische cadans van komen en gaan, van reilen en zeilen, van op en neer word ik weggerukt uit mijn bestaande leven met dezelfde ups en downs.  

Alsof het ook simpel kan vanuit een ongekunstelde kunst. Eenvoudig meedeinen met wat zich aandient zonder tegenwind of weerstand maar vanuit een vanzelfsprekend vertrouwen in de natuurelementen. Dat is wat golven op een ongecompliceerde manier gewoon doen.

Zo nu en dan tonen ze zich ongewoon heftig en woest als een briesende, woedende zeebonk die zijn boosheid op een ruwe, bijna onmenselijke manier tentoonstelt. Soms deinen ze gewoon kabbelend, vriendelijk en schuchter als een verlegen kind vredig de kustlijn tegemoet. Afhankelijk van weer en wind blijven ze hoe dan ook bestaan en er al eeuwenlang voor gaan. Ze laten zich gewoon meevoeren door die wind, door eb en vloed of via vele rimpelingen richting land. Ze komen altijd opnieuw overeind.

Leve(n) de herhaling!

Volgens een van mijn laatst gelezen boeken ‘Heel je geest’ van Louise Hay & Mona Lisa Schulz bevrijden herhalende bewegingen de menselijke geest waardoor je even in een andere wereld kan belanden. Je komt los van je bezorgdheden en angsten omdat jouw hersenen de neurotransmitter GABA (gamma-aminoboterzuur) aanmaakt. Dit heerlijke stofje zorgt voor rust in het zenuwstelsel. Een gemoedsrust ervaren in zowel lichaam, geest als ziel maakt van jou ongetwijfeld een content, aangenaam en gelukkig mens.

Laat dergelijke toestand nu precies zijn wat ik aan zee meemaak wanneer ik naar die magnetiserende golven sta te gapen als een gelukzalige zombie: een veilige en kalme plek waar ik innerlijk en uiterlijk in trance verkeer. Losgekomen van de druk die ik mezelf opleg of via verwachtingen die anderen van me hebben. Weg. Me niet meer bewust zijn van eender wat, wie of hoe en toch nog gewoon leven, deel uitmaken van het grotere geheel. Onbewuste bewustwording noem ik dit.

Ik beleef datzelfde flow- en zengevoel eveneens als ik een bepaalde acrylgiettechniek na veel oefenen en herhalen eindelijk onder de knie heb, mezelf hierin zie evolueren en werkelijk plezier ondervind in het herhalend spelen van hetgeen ik steeds liever doorvoel en beter kan. Al wil ik nog eens benadrukken dat elk scheppend mens intuïtief weet dat kunstzinnig creëren los staat van presteren of perfectioneren. Creativiteit kent geen grenzen, controle, goed noch fout. Er bestaat wel zoiets als goeie en foute smaak, maar ook in dat geval blijft eender welke kunstvorm heel persoonlijk.

Kunst gebeurt heel gewoon als het proces ernaartoe daar tenminste de kans voor krijgt via de creator maar even goed via degene die het werk interpreteert.

Ik vergelijk eender welke vorm van kunst graag met onmeetbare en grenzeloze vrijheid. Alles lijkt hier mogelijk en blijft onbeperkt stromen. Net zoals kunstige golven altijd zullen stromen omdat ze niet anders gewoon zijn.

Geen constante

Golven vertellen me ook dat uiteindelijk niets blijvend is omdat morgen alles totaal anders kan zijn. Dagen en nachten komen en gaan net zoals de golven nooit zullen stoppen. Alles gaat weer voorbij evenals golven veranderlijk zijn, steeds in beweging en verre van een constante.

Zelfs die rottige dagen die zo zwart en donker zijn alsof die zogenaamde golf een tijdlang bevroor en stilstond, ook zij gaan weer voorbij. Het zwarte gat. Het niets. Het lege gevoel van ‘is dit het nu’? Ja, dit is voorlopig het ‘nu’ maar het zal verder stromen naar betere of andere tijden. Niets is blijvend, weet je wel en alles stroomt voortdurend.

De dagen dat ik bovenstaande golf in mijn Cloud (atelier) creëerde waren effectief zwart, onstuimig en leeg. Mijn toenmalige stemming en leven zit er wel degelijk in verweven zonder dat dit in eerste instantie de bedoeling was. Die golf moest er blijkbaar zo uit tijdens het gietproces en ik zat wat mij betreft midden in het zwarte gat. Vandaag besef ik dat het slechts een tijdelijke golfbeweging was en kan ik de meerwaarde erin ontdekken.

Roze gat?

In een up-fase kleurt bijna alles in mijn leven roze. Een vloeiende golf van geluk, plezier en voldoening sijpelt door me heen en representeert het onderstaand gietwerk. Dagen dat ik me blij, gezond, krachtig en sterk voel. Momenten waarop het rozige net als de Liefde hoogtij viert. Ik voel precies wat ik wil voelen. Wat is het leven mooi en de moeite waard! De kleurrijke golf schittert zwoel en vol levenslust met binnenin het roze gat à la Grace Jones in La vie en rose!  

Alsof bijvoorbeeld de pandemie plots roze kleurt en voorbij lijkt, terwijl we vast met z’n allen beseffen, zelfs wéten dat het virus met z’n clan van huidige en toekomstige varianten niet meer uitgeroeid kàn worden.

Toch kunnen we er op een roze manier mee leren omgaan, namelijk vanuit een universele Liefdesgolf door goed te zorgen voor mekaar en onszelf. Uit solidariteit en naastenliefde. Niet ‘ik’ maar ‘wij’. Niet één maar allen. Niet voor of tegen maar voor én tegen. Net zoals de golven al heel laaaaaaaaaaaaaaaaaaaaang doen. Zo simpel en heel gewoon en desondanks… ook tegenwind en weerstand alom. Een wereld van dualiteiten en toch zo ontzettend één.

Zelf-gevoel

Ik ontdekte dat het befaamde roze gat enkel bereikbaar is in verbinding met mezelf. Als ik niet te bang ben om naar binnen te gaan, dicht bij mezelf en mijn waarden blijf en me erop focus dat mijn gat niet leeg hoeft te zijn, maar barstensvol en zelfs overkookt met een soort van warme, zoete en roze puddingpap. En weet je wat er dan vanbinnen met me gebeurt als ik vanuit het roze gat en in alle kwetsbaarheid kan omgaan met m’n gevoelens?

De leegte is dan niet meer.

Het gat blijkt onbestaande. Omdat ik binnenin mezelf een roze golfbeweging in gang heb gezet die ik bij de eerstvolgende downgolf heus kan opvangen en kanaliseren. Reken maar dat die me al met argusogen zit te bespieden vanuit een heimelijk hoekje aan de linkerkant van m’n kleine teen zeg maar.

Ik weiger nog te verzuipen in een leeg en hol gat, maar zie in elke tegenslag een kans om te groeien, te leren en meer volwassen te worden. Spiritueel wijs en bijna vol-wassen onderga ik het leven. Golf ik mee op het ritme van wat er zich aandient en zoek ik niet meer zo naarstig naar wie of wat mijn ‘gat’ kan opvullen omdat Liefde voor wie of wat ik heel gewoontjes bén echt, ja echt genoeg is. Voor mij persoonlijk betekent dit dat de ‘druk’ van de ketel is omdat ‘ik’ er altijd is en mag zijn.

Delen?

Ik wil die roze puddingpap best met je delen. Ik bewaar namelijk super fijne kleuterherinneringen aan puddingpap. Liefde in het kwadraat voor het smeuïge roze goedje.

Ik wil geven en het roze gat delen vanuit m’n hart, maar niet ten koste van m’n hart (en ziel). De kans bestaat immers om me leeg te geven zodat ik opnieuw met een zo goed als (zwart) en leeg gat zit opgescheept met alle gevolgen van dien. Been there, done that… Daarom teken ik grenzen. Grenzen uit zelfliefde/respect maar ook uit Liefde voor jou en de wereld. Ik hoef niet meer zo nodig mezelf leeg te geven en leeg te delen …snap je? Met ‘leeg’ kan je namelijk helemaal niks.  Balans als sleutel.  Nuance als leidraad.  Daar teken ik voor.

En toch, toch kies ik voor ‘Liefde’. Ook daar valt over te dialogeren want ‘Liefde’ heeft voor elk van ons een andere betekenis en wordt daardoor telkens op honderdduizend verschillende manieren ingevuld.  Dit ben ik pas gaan begrijpen na het lezen van het boek 'Liefhebben, een kunst, een kunde' van Erich Fromm.

Kunst is om te de(a)len met en gewoon een druppeltje te zijn in die golf die ‘Leven’ heet. Een gewoon leven van Liefde. Mijn Liefde.  Verre van gewoon...😘 

Kus X

Claud❤

20 november 2021

Proficiat met je prachtige tekst van spirituele groei!
Jezelf graag zien is moeilijk maar is wel de weg naar "Liefde".

Dankjewel lieve Lena🙏 En het klopt zeker wat je schrijft👍

Meedeinend op de zinnen van jouw schrijven (heerlijk), voel ik jouw krachtige zelfbewustheid en groei. 🙏 Blijf balanceren. Ik wens je heel veel liefde in al zijn vormen 🥰. X

💚💙💜🤍